momenten
Zo ontstond mijn liefde voor momenten
Genietend van een kop thee in mijn favoriete restaurantje tik ik mijn eerste blog. Ja, ja een heuse, echte, zelfgeschreven blog. Inclusief spelling en grammatica fouten. Want die maak ik nogal eens. Ik wil namelijk mijn liefde voor mooie, waardevolle momenten met jullie delen. Waardevolle momenten uit mijn eigen leven, of momenten die voor mijn ogen ontstaan in fotoshoots. En die paar spelling en grammatica fouten…. Die zouden me niet moeten tegenhouden, toch?
Ja, ja een heuse, echte zelfgeschreven blog. Inclusief spelling en grammatica fouten. Want die maak ik nogal eens.
Mijn fascinatie voor waardevolle momenten is er niet altijd geweest. Ik heb heel lang mijn leven geleefd en nooit zo stil gestaan bij momenten en wat ze waardevol maakt. Tot dat ene moment. Iets wat me altijd bij zal blijven. Ik deel hem graag met jou.
Mijn vader had net een hartaanval overleefd en was weer aan het revalideren. Ons veilige leventje had een poos gigantisch op z’n kop gestaan. Vrienden die het huishouden overnamen, ritjes naar Antwerpen waar mijn vader op de IC lag, onze hele gezinsleven was in de war. Maar gelukkig leek dat nu weer een beetje tot rust te komen. We pakten de normale dingen weer op, mijn vader startte weer met z’n werk, mijn broertjes en zusje gingen weer naar school. Dus ook ik pakte de normale dingen weer op. En terwijl ik op de fiets richting huis zat kwam HET moment. Een moment van bewustwording. Een gedachte die als een betonblok in mijn hoofd landde. ‘Shit, wat als mijn vader het niet overleefd had?’ Dan heb ik nooit gezegd hoeveel ik van hem hield, hoe trots ik op hem was, hoeveel hij voor mij betekende, wat ik zo aan hem waardeerde. Ik heb hem nooit bedankt voor de tijd die hij aan mij heeft besteed, het geld wat hij voor mij heeft uitgegeven.
Een gedachte die als een blok beton lande. Shit, wat als mijn vader het niet overleefd had?
En zo schoten er nog veel meer dingen door mijn hoofd. En ik realiseerde me dat ik eigenlijk nooit bewust deze dingen tegen hem had gezegd. Juist de dingen die voor mij het allerbelangrijkste in mijn leven waren, gaf ik niet bewust aandacht. Niet alleen in relatie tot mijn vader, maar ook mijn moeder, broertjes en zusje, goede vriendinnen, en iedereen die belangrijk is voor mij.
De woorden ‘Ik hou van jou’ of ‘Ik ben trots op jou’ zijn daarna veel meer door mij uitgesproken. En ze hebben geleid tot warme, diepe, waardevolle momenten. Momenten die relaties hebben versterkt, zoals laatst nog met mijn Opa & Oma. Terwijl ik dit schrijf realiseer ik me dat ik dit nog veel meer wil en kan doen. Omdat het nu (nog) kan en het niet alleen voor mij, maar ook voor anderen waardevolle momenten creëert.
Sinds dat moment op de fiets zijn er al weer een aantal jaren verstreken. Maar de intensiteit van dat gevoel is nooit meer verdwenen. Sterker nog, dat gevoel is uitgegroeid tot mijn grootste passie: Mensen helpen met het herinneren, creëren en vastleggen van waardevolle momenten. Of die momenten nu bestaan uit een schaterlach, een intiem moment of een misschien een traan.
Sterker nog, dat gevoel is uitgegroeid tot mijn grootste passie: Mensen helpen met herinneren, creëren en vastleggen van bijzonder momenten.
Die momenten, ze fascineren me, omdat ze uniek zijn en zoveel mooie en goede dingen te weeg brengen. Die momenten zijn het waard om vast te leggen en te herinneren. En dat doe ik met al mijn liefde en creativiteit tijdens een fotoshoot. Maar vooral met een heel mijn hart.
Liefs,
Inge
P.s: Bekijk hier de fotoreportage die ik met mijn ouders maakte.